Het vervolg van het bezoek in het noorden van Koerdistan

Na de eerste dagen Erbil vertrekken we na de afspraken maandagmiddag richting Duhok van waaruit we de komende dagen de nodige afspraken hebben en projecten bezoeken.

Dinsdagmorgen stappen we om half 11 in de auto en vertrekken naar Ba’adra. Hier staat een traumacentrum waar Yezidi’s meisjes in een veilige omgeving leren om hun verhaal te delen. Dit onder begeleiding van hulpverleners. Ze worden geholpen aan een plek in de maatschappij door het leren van een beroep. Dat kan zijn kapster, schoonheidsspecialist of naaister. Wat ook een vast onderdeel van het proces van herstel is de uitleg van het Evangelie en hoe God naar hen kijkt. Bijbelse principes als onvoorwaardelijke liefde, vergeving, genade en herstel komen aan de orde. Na afloop van het traject krijgen ze een pakket mee om aan het te kunnen, denk daarbij aan een naaimachine, fohn, make up e.d, afhankelijk van was ze gekozen hebben.

Er zijn totaal 12 meisjes in het centrum voor een periode van een aantal weken. Er is een wachtlijst van 280 meisjes. Echt aangrijpend om deze aantallen te horen, tien jaar na de oorlog, en dan te weten hoeveel ze er al voorgegaan zijn. Ze zijn totaal verschillend, de een kijkt vrolijk en klets mee, de ander kijkt afwezig voor zich uit. We laten hier de kinderkleding achter die later op de dag wordt uitgedeeld aan weeskinderen uit het naastgelegen kamp.

We gaan hierna naar het vluchtelingenkamp waar ze wonen, daar gaan we kijken bij een school. Totaal 1800 kinderen krijgen hier elke dag les….2,5 uur per dag….groepen van 72 kinderen….en veel te weinig leerkrachten. Maar toch valt het niet tegen hoe het gaat, ze zijn blij dat ze wat afleiding hebben en niet de hele dag buiten hoeven te lopen. En wat is het oud en verwaarloosd vergeleken met 6 jaar geleden toen we er ook waren.

We spreken daarna met de burgemeester van de regio in zijn kantoor en hij ziet ook nog wel mogelijkheden voor ons….maar goed, we willen wel, maar het moet wel kunnen en dat hebben we hem voorzichtig verteld. Een luisterend oor doet vaak al veel, en de ideeën zijn altijd groot als er buitenlandse delegaties komen. Wat we nu kunnen doen zijn 100 pakketten beschikbaar stellen die volgende week worden uitgedeeld aan gezinnen met gehandicapte kinderen.

Dinsdag volgt een dag met veel afspraken. We beginnen die ochtend vroeg bij de gouverneur van Duhok, Ali Tatar. We ontmoeten hem voor de derde keer. Een prettig en open gesprek waarbij hij echt een inkijk gaf in zijn hart en openlijk praatte over God en wat dat voor hem betekend. Maar de uitkomst van het gesprek wat we verder met hem hadden over de huidige situatie was dat de nood nog net zo is als 3 jaar geleden, er eigenlijk nog geen verbetering zichtbaar is.

Daarna hebben we twee ontmoetingen met vooraanstaande mensen binnen het volk van de Yezidi’s. De eerste is met de paus van de Yezidi’s en de volgende met de koning. Beide hebben we al eerder ontmoet. Het is goed om ze weer te zien omdat we de intentie hebben om het traumacentrum voor Yezidi’s te ondersteunen.

We hebben de dag afgesloten bij pastor Samir in Eneskhe. Onderweg een prachtige route door de bergen, echt genieten van de vergezichten maar de trieste toestand van veel woningen, als je het zo mag noemen. Bij de pastor hebben we concrete projecten voor de toekomst besproken in het kader van werkgelegenheid. Veel jongeren die gestudeerd hebben in Duhok komen daar niet aan het werk, en om ze in de dorpen te houden is hij op zoek naar werkgelegenheid. Hij heeft een stuk grond in het dorp die hij ter beschikking wil stellen. Hij wil graag een bakkerij, stomerij, wasserette en een kapsalon / naaiatelier. Mooi concreet, daar kunnen we wat mee. De pastor gaat zorgen voor de nodige input waarna we gaan kijken wat hier kunnen betekenen.

Donderdagmorgen vroeg weer onderweg naar de kerk in Eneshki waar Hamdi staat met zijn vrachtwagen met voedselpakketten en Bijbels. Hij heeft een groothandel en zorgt elke keer voor de pakketten. We rijden vervolgens naar 3 dorpen waar we pakketten en Bijbels uitdelen. Dorpen met christenen, maar ook moslims uit Mosul en Syrië die gevlucht zijn.

Ook zij nemen de Bijbel dankbaar in ontvangst. In elk dorpje lezen we iets en bidden we om de mensen vanuit Gods Woord te bemoedigen. We delen een gedeelte van de pakketten uit in deze dorpen en de rest van de pakketten gaat pastor Samir zelf uitdelen omdat het ons aan tijd ontbreekt.

Terug naar Erbil tijden we nog langs de bakkerij in vluchtelingenkamp Mamrashan, een project van stichting Ismael, en daar hebben we zelf ook een brood gebakken. Best aardig gelukt, en nog lekker ook. Een project wat nu draait, de vorige keer toen we er waren was deze nog dicht. Mooi om te zien dat ze nu zelfvoorzienend zijn.  Na dit bezoek rijden we terug naar Erbil voor een korte nacht waarna we vrijdagmorgen vroeg vertrekken naar huis.

Hoe verder?

We kijken terug op een mooie en intensieve week waarin we veel contacten hebben versterkt. Tegelijk is het schrijnend dat na tien jaar de hulp nog steeds nodig is. De nood is nog steeds oneindig hoog. Invloeden vanuit het buitenland zorgen er voor dat christenen, moslims en yezidi’s niet terug kunnen en durven naar hun huis omdat het er onveilig in.

We terug met mogelijkheden voor concrete projecten, het lastige wordt nu om keuzes te gaan maken. We houden u op de hoogte over hoe dit een vervolg kan krijgen.

Wilt u bidden voor

·       de uitzichtloze situatie van vluchtelingen in Irak

·       het werk van dominee Johanna Marten

·       het werk van de verschillende mensen die we hebben ontmoet

·       ons werk, en zeker bij keuzes die we moeten maken voor projecten

Zangavond 8 november

Op D.V. zaterdag 8 november organiseren we een zangavond in de Poortkerk in Kampen met medewerking van de bovenstemgroep IJsselmuiden. Deze avond zullen we een impressie geven van de reis en van de projecten. Mogen we rekenen op uw komst?