Op het moment dat we dit schrijven zijn Henk Jan van der Weerd en Martin ten Caat samen met een afvaardiging van Bijzondere Noden op werkbezoek naar Noord-Irak. Het voornaamste reisdoel voor deze reis is de huidige situatie in Noord-Irak zien en (opnieuw) meemaken. We zullen veel tijd besteden aan het bezoeken van vluchtelingenkampen en dorpjes met vluchtelingen. Daarnaast leggen we verschillende bezoeken af (o.a. aan Barzani Foundation) vanwege de hulptransporten. We bezoeken de opslagruimtes voor goederen in Duhok en trekken op met dominee Johanna Marten.
De eerste dagen staan vooral in het teken van het onderhouden van de contacten die er zijn. De mensen van Bijzondere Noden bezoeken een traumacounselingsproject en de anderen treffen voorbereidingen voor gesprekken en een interview met een hulpverlener later op de dag.
's Middag spreken we met de director van Zoa in Irak, die ons tekent de verdeeldheid in het land.
Maar naast verdeeldheid ook de hoge nood die er nog is in het land, de uitzichtloosheid met name. Dat verhaal wordt bevestigd tijdens een bezoek aan de gouverneur van Duhok en bij de Board Member van Barzani Charity Foundation, beheerder van alle vluchtelingenkampen in de regio. Ook horen we regelmatig dat er behoefte is aan educatie. Schriften, pennen maar ook schoolmeubilair.
Naast deze bezoeken zijn er ook vluchtelingenkampen en een weeshuis die we hebben bezocht. Op beide plekken is de afgelopen tijd kleding en schoolmeubilair uitgedeeld. In het vluchtelingenkamp Hassam Shami, genoemd naar het naastgelegen dorp is de situatie de laatste tijd alleen nog maar verslechterd. De Iraakse overheid wil dat de mensen terug gaan naar hun dorpen, maar dat kan niet en dat durven ze niet. Er zijn zelfs vluchtelingen die na teruggekeerd te zijn naar hun dorp weer naar het vluchtelingenkamp gaan omdat ze het daar beter hebben. Ze hebben daar eten, stroom en een "fatsoenlijk" dak boven hun hoofd. Het naastgelegen dorp ligt er nog net zo verwoest bij als in 2017.
Tijdens het bezoek aan een weeshuis met Yezidi's zien we schoolmeubilair uit Nederland. We worden uitbundig verwelkomd door de kinderen. We hebben daar een gesprek met 2 kinderen. Het meisje Christina heeft jaren in Syrië geleefd bij IS. Ze moest veel huishoudelijk werk doen en oppassen op kinderen. Ze was te jong om misbruikt te orden door IS. Ze geeft aan dat ze geen hoop heeft voor de toekomst. Een aangrijpend verhaal, wat we niet zullen vergeten.
We hopen nog wat vluchtelingenkampen te bezoeken deze week en dorpen met gevluchte christenen. Na de reis zal een uitgebreider verslag worden gemaakt en op de site worden geplaatst.
Vergeet u deze mensen niet in vaak uitzichtloze omstandigheden, wilt u voor ze bidden?
Commentaires