Maandagmorgen zijn we vertrokken richting het dorpje Shechka vlak bij Duhok om een bezoek te brengen aan Baba Sheik, de religieuze leider van de Yedidi's. Onderweg pikken we Nadia en Louis op, die we nog kennen van een eerder bezoek. Nadia geeft leiding aan het traumacentrum in Ba'adra waar een een kapsalon en naaiatelier is. Ze helpt met dit werk meisjes aan een terugkeer in de maatschappij.
De leider geeft kort de situatie weer waar zijn volk in verkeerd na de zoveelste genocide in 2014, kort samengevat is het uitzichtloos en voor velen geen zicht op terugkeer naar de dorpen rondom Sinjar, het gebied waarvandaan ze zijn verdreven. Dit voor enkelen onder het genot van.....zie foto. Hierna krijgen we een maaltijd aangeboden, waarbij we staan rondom een tafel en moeten eten met een lepel en handen. Na een snelle fotoshoot vertrekken we weer.
We rijden door naar Duhok om daar aan het werk te gaan in de opslag. De kleding moet weer uit de doos in een zak. We maken ongeveer zakken tot het te donker wordt. We zien schoenen van Reijer, een jas van Heleen en een boormachine van Henk Jan. Maar het is nog niet genoeg, de lampen op de telefoon gaan aan en door.....tot de zakken op zijn en dan liggen er, met wat er al lag, ongeveer 1700 zakken om uitgedeeld te worden. Dan moeten er nog even 2 vrachtwagens worden geladen.....in een lange rij worden de zakken doorgegeven en in no-time zijn deze vol. Mooi om dit zo te doen met de mensen die ook in Nederland helpen inpakken.
Na een lange maandag en een welverdiende korte nachtrust gaan we dinsdagmorgen op pad naar Hassan Shami, een dorp wat in voormalig IS gebied ligt en waar de verwoestingen nog zichtbaar zijn. Daarnaast een immens vluchtelingenkamp waar we kleding uit gaan delen, gaan voetballen met de kinderen maar ook een kijkje mogen nemen in de tenten waar de mensen wonen. Het geeft een indruk van hoe gestructureerd er bij het uitdelen aan toe gaat, daarover in een later blog meer. Er probeert een jongen via een andere kant de rij te bereiken, maar helaas.....hij wordt even duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling is en mag weer achteraan sluiten. Mooi om te zien waar "onze" kleding terecht gekomen is.
De tijd vliegt hier voorbij en voor we het weten moeten we in de bus van de Barzani Charity Foundation (BCF) voor een lunch. De president van de organisatie wil met ons lunchen en moet op tijd weg. We merken het belang van het op tijd zijn bij deze man want de bus gaat met hoge snelheid over de niet al te vlakke weg richting Erbil. Bij het checkpoint is het even lastig om er snel langs te komen maar Johanna en een PR-dame van BCF krijgen het voor elkaar. Vol gas door naar Erbil!
De lunch is een blijk van waardering voor het werk van Bijzondere Noden en Hulp Irak. We krijgen een video te zien waar het vele werk van BCF zichtbaar wordt. Daarnaast krijgen we de mogelijkheid om de vice-president vragen te stellen en dat doen we onder genot van thee, koffie, sap en baklava......
We zien in korte tijd het grote contrast, aan de ene kant de uitzichtloosheid in de vluchtelingenkampen en binnen een uur zitten we bij BCF aan tafel voor een lunch en 's middags hebben we een bezoek gebracht aan het centrum van Erbil waar het krioelt van de mensen, taxi's en zijn vele winkeltjes. 's Avond brengt oud-generaal Ato een bezoek aan ons in het hotel waar we de mogelijkheid krijgen om vragen te stellen over de situatie in dit land. De verschillen zijn groot in een verdeeld land.