We zijn als werkgroep een tijdje geleden benaderd door een ondernemer die graag een keer naar Irak zou willen rijden. In het blog “een bijzonder transport” is hier meer over te lezen. Maar hoe is de rit eigenlijk gegaan?
Na op vrijdag 13 november de in Nunspeet vrachtwagen vol hulpgoederen geladen hebben, was het de bedoeling om maandagmorgen vroeg te vertrekken. Helaas, geen groen licht voor Cor door het ontbreken van een papier van de douane. Dus maandagmorgen 16 november kon Martin gelijk aan de bak om de ontbrekende papieren te regelen. Voor de middag waren de papieren er, alleen de vrachtbrief werd gescand op route en land van aankomst en er zou een steekproef plaats moeten vinden door de douane. Om half 4 deze maandagmiddag is het dan zo ver, de papieren zijn in orde en Cor kan begin van de avond vertrekken aan zijn reis naar Irak!
Via Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Roemenië en Bulgarije is het op naar de grensovergang Kapıkule, de overgang naar Turkije, een reis van ongeveer 2500 kilometer. De eerste landen zijn bekend terrein, maar Bulgarije is nieuw en de wegen worden er wat minder. Hoe zal het straks in Turkije gaan? Cor bereikt de grensovergang vrijdag. Het is daar een geoliede machine, de wagen wordt geparkeerd en gedesinfecteerd, dan volgt 8 uur wachten tot hij verder mag. Professionaliteit ten top!
Foto's van het eerste deel van de reis, tot aan de grens met Turkije
Tussendoor moeten er nog wat papieren geregeld worden voor de overgang naar Turkije en Irak maar op dat moment hebben we er het volste vertrouwen in dat het allemaal gaat komen. Er is twijfel of we het zelf moeten regelen of dat dominee Marten, op dat moment in Irak, het voor ons gaat regelen. We besluiten op de dominee Marten te vertrouwen….maar helaas, hij kent de procedure niet maar geeft aan dat het goed komt. Er wordt doorgereden naar de grens.
Dan begint het, er zijn 5 grensovergangen met ieder zijn eigen regel. De eerste 3 gaat prima, er moeten papieren worden getekend, heffingen betaald en hij kan verder. Dan komt de 4e post op zaterdag, hier eisen ze een exportdocument die we niet hebben, en ook niet eerder dan maandag kunnen regelen. Praten helpt niet, een gesprek, paar uur wachten en dan horen dat het niet goed is. Contact gelegd met de Nederlandse Ambassade in Turkije, ook dat zonde resultaat. Dat wordt dus wachten! Ondertussen probeert de zoon van dominee Marten, die Turks spreekt, met de douane tot een overeenkomst te komen, maar zonder resultaat. Zaterdagmiddag en zondag dus bij de Turkse grens wachten en dan maar hopen dat we maandagmorgen de juiste papieren snel hebben. Ondertussen zijn Cor en Martin aan het overleggen hoe en waar we snel de ontbrekende papieren kunnen regelen.
De grensovergang tussen Bulgarije en Turkije
De vader van Cor biedt uitkomst op maandagmorgen. Hij gaat mailen met een organisatie die op maandag de papieren kan verzorgen en in de loop van de middag zijn ze bij Cor, via de mail. Maar dan…..de douane eist de originele papieren. Hoe krijgen we die daar? Met een koerier, iemand in het vliegtuig naar Bulgarije of toch iemand in de auto richting de grens. Stopt het transport hier en moeten Cor weer terug? Allemaal punten die maandagmiddag worden besproken. Het kan nog dagen gaan duren hier. En dan ook nog dominee Marten in Irak die het transport daar graag wil hebben. Een laatste poging, de papieren printen en dan bij de volgende lichting douane ambtenaren het nog een keer proberen…..mogelijk zijn deze Cor en de hulpgoederen wel goed gezind. En dat lukt! Gebeden zijn verhoord. Rond middernacht rijdt Cor Turkije in via de 5e post, na een laatste scan op de lading, check of alle papieren in orde zijn en weer een paar uur wachten, kan hij rustig slapen.
Een impressie van de wegen in Turkije
De volgende morgen om half 5 gaat hij rijden, niet wetende wat hem staat te wachten in Turkije. Het berichtje dat we van de dominee Marten krijgen is veelzeggend “Prijs de Heer, het is een strijd…maar er is maar Eén Overwinnaar”. De rit door Turkije overtreft alle verwachtingen, 1700 kilometer, soms 8 banen breed en nieuw asfalt. Er is goed geïnvesteerd in de infra de laatste jaren. Dinsdag en woensdag wacht de rit door Turkije en aan het begin van de avond bereikt Cor de Irakese grenspost Zakho.
Daar wacht de volgende verrassing……achteraan sluiten in een lange rij vrachtwagens die ook de grens moeten passeren. De verwachting is dat er begonnen wordt met 15 uur wachten. Door de contacten die dominee Marten bij de grens heeft komt er wat sneller beweging in dan verwacht. Bij de grens kijkt Cor zijn ogen uit, hij kan aanschuiven bij de Irakese en Turkse chauffeurs voor eten, ontbijt en thee. Wat een gastvrijheid! Het wachten duurt lang, maar ondanks dat verveeld Cor zich daar geen minuut. Hij voelt zich een toerist bij de grens met Irak, wie had dit van tevoren gedacht.
Bivakkeren aan de grens met Irak
Na 24 uur wachten komt er wat beweging, stap voor stap komt hij wat dichter bij de grens en in de loop van de nacht verlaat hij Turkije en kan hij Irak binnen rijden. Twee mannen de dominee Marten heeft geregeld hebben papieren geregeld en de vrachtbrief vertaald naar Arabisch. Ondertussen heeft dominee Marten een gesprek gehad bij de grens om het transport met voorkeur te behandelen. Dat heeft geholpen, zonder zijn hulp had het nog 3 dagen geduurd, maar de lading moet nog worden gecontroleerd. De foto die Cor vrijdagmorgen stuurt geeft moet, een Irakese en Koerdische vlag. Dan komt de check en willen ze de Bijbels zien die meegegaan zijn. Dat wordt graven, maar uiteindelijk, het is inmiddels het eind van de middag op vrijdag, is het allemaal rond. Dan de volgende verrassing, een Corona test en weer een paar uur wachten.
Het is inmiddels 10 uur ‘s avonds en dan kan Cor met een Koerdische gids aan boort beginnen aan de reis naar Erbil, nog een paar uur rijden. Om 3 uur ’s nachts bereikt hij de bestemming in Erbil. Dominee Marten wacht hem daar op. Dankbaar voor de reis en voor de goederen wordt de vrachtwagen onder toeziend oog van dominee Marten richting de loods gereden en kan er nog een paar uur worden geslapen. De volgende morgen wordt de vrachtwagen gelost, de hoeveelheid is enorm! Voor het eerste een Nederlandse vrachtwagen met hulpgoederen in Irak. Dankbaar dat alles veilig is verlopen, ondanks alle tegenslag is Cor 12 dagen onderweg geweest om in Erbil te komen.
Wat een geweldige ervaring, intensief voor iedereen die er bij betrokken was maar dankbaar voor de manier hoe het allemaal gegaan is. De pakketten kunnen worden gemaakt en uitgedeeld op de plekken waar het nodig is. Soli Deo Gloria!
Comments